1 นบียูสุฟซบหน้าลงที่หน้าบิดาแล้วร้องไห้และจุบท่าน 2 นบียูสุฟบัญชาพวกหมอที่เป็นข้าราชการของท่าน ให้อาบยารักษาศพบิดาไว้ พวกหมอก็อาบยารักษาศพนบียะอฺกูบ 3 การอาบยารักษาศพใช้เวลาสี่สิบวันตามจำนวนวันในการอาบยารักษาศพ ชาวอียิปต์ก็ไว้ทุกข์ให้นบียะอฺกูบถึงเจ็ดสิบวัน
4 เมื่อเวลาไว้ทุกข์ล่วงไปแล้ว นบียูสุฟก็แจ้งคนในราชสำนักฟิรอาวน์ว่า “ถ้าข้าพเจ้าเป็นที่โปรดปรานในสายตาของท่าน ขอทูลฟิรอาวน์ดังนี้ว่า 5 บิดาให้ข้าพระบาทสาบานว่า ‘พ่อจวนจะตายแล้ว เมื่อตายแล้วจงเอาศพพ่อไปฝังไว้ในสุสานที่พ่อได้เตรียมไว้สำหรับพ่อ ณ ดินแดนคานาอัน’1 ดังนั้น ขอโปรดให้ข้าพระบาทไปฝังศพบิดาแล้วข้าพระบาทจะกลับมาอีก” 6 ฟิรอาวน์ก็รับสั่งว่า “ไปฝังศพบิดาของท่านตามที่บิดาให้ท่านสาบานไว้” 7 นบียูสุฟจึงไปฝังศพบิดา ส่วนพวกข้าราชการของฟิรอาวน์ ผู้ใหญ่ในราชสำนักและบรรดาผู้ใหญ่ทั่วแผ่นดินอียิปต์ก็ไปกับท่าน 8 พร้อมกับครอบครัวทั้งหมดของนบียูสุฟ พวกพี่น้องและครอบครัวของบิดาท่านก็ไปด้วยเช่นกัน เว้นแต่เด็กเล็กๆ และฝูงแพะแกะฝูงโคเท่านั้น เขาให้อยู่ในดินแดนโกเชน 9 มีขบวนรถรบ ขบวนม้าไปกับท่านเป็นขบวนใหญ่โตมาก 10 เมื่อเขาพากันมาถึงลานนวดข้าวแห่งหนึ่งที่อาทาด ซึ่งอยู่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน พวกเขาคร่ำครวญและร้องไห้มากยิ่งนัก นบียูสุฟก็ไว้ทุกข์ให้บิดาเจ็ดวัน 11 เมื่อชาวดินแดนนั้นคือคนคานาอันเห็นการไว้ทุกข์ที่ลานอาทาด จึงพูดกันว่า “นี่เป็นการไว้ทุกข์ใหญ่ของชาวอียิปต์” ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกชื่อที่นั่นว่า การไว้ทุกข์ของอียิปต์2 ที่นั้นอยู่ใกล้แม่น้ำจอร์แดน 12 พวกบุตรของนบียะอฺกูบก็ทำให้บิดาตามคำที่ท่านสั่งไว้ 13 คือบรรดาบุตรนำศพไปยังดินแดนคานาอัน แล้วฝังไว้ในถ้ำที่อยู่ในนาชื่อ มัคเป-ลาห์ เป็นนาซึ่งนบีอิบรอฮีมซื้อไว้จากเอโฟรนคนฮิตไทต์เป็นสุสาน อยู่หน้ามัมเร3 14 เมื่อฝังศพบิดาแล้ว นบียูสุฟก็กลับมาอียิปต์ ทั้งท่านกับพวกพี่น้องและคนทั้งปวงที่ขึ้นไปฝังศพบิดาพร้อมกับท่าน
นบียูสุฟยกโทษให้พวกพี่ชาย
15 เมื่อพวกพี่ชายของนบียูสุฟเห็นว่าบิดาสิ้นชีวิตแล้ว จึงพูดว่า “น่ากลัวยูสุฟจะชังพวกเรา และจะแก้แค้นพวกเราแน่ๆ เพราะการร้ายทั้งหมดที่พวกเราเคยทำแก่เขา” 16 พวกพี่ก็สั่งให้คนไปหานบียูสุฟกล่าวว่า “บิดาท่านเมื่อก่อนตายสั่งไว้ว่า 17 ‘พวกเจ้าจงพูดกับยูสุฟอย่างนี้ว่า พ่อขอให้เจ้ายกโทษบาปของพวกพี่ชายและความผิดเนื่องจากการร้ายที่พวกเขาทำต่อเจ้า’ บัดนี้ขอท่านโปรดยกโทษบาปของพวกบ่าวของพระเจ้าของบิดาท่าน” นบียูสุฟร้องไห้เมื่อพวกพี่ชายพูด 18 พวกพี่ชายก็พากันมาค้อมตัวลงต่อหน้านบียูสุฟแล้วว่า “ข้าพเจ้าทั้งหลายเป็นพวกบ่าวของท่าน” 19 นบียูสุฟจึงบอกพวกเขาว่า “อย่ากลัวเลย เราเป็นดังพระเจ้าหรือ? 20 พวกท่านคิดร้ายต่อเราก็จริง แต่ฝ่ายอัลลอฮฺทรงดำริให้เกิดผลดีดังที่เป็นอยู่วันนี้ คือช่วยชีวิตคนเป็นอันมาก 21 ดังนั้นเวลานี้พวกพี่อย่ากลัวเลย เราจะบำรุงเลี้ยงพวกพี่ทั้งพวกลูกๆ ของพวกพี่ด้วย” นบียูสุฟพูดปลอบโยนพวกพี่และพูดให้พวกเขาอุ่นใจ
การตายของนบียูสุฟ
22 นบียูสุฟอาศัยอยู่ในอียิปต์กับครอบครัวบิดาของท่าน นบียูสุฟมีอายุ 110 ปี 23 นบียูสุฟเห็นพวกลูกๆ ของเอฟราอิมจนถึงชนรุ่นที่สาม บรรดาบุตรของมาคีร์ผู้เป็นบุตรของมนัสเสห์ก็เกิดมาบนเข่าของนบียูสุฟ 24 นบียูสุฟบอกพวกพี่น้องว่า “เราจะตายแล้ว แต่อัลลอฮฺจะทรงมาเยี่ยมเยียนพวกท่านแน่ๆ และจะพาออกไปจากดินแดนนี้ ไปสู่ดินแดนที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้กับนบีอิบรอฮีม นบีอิสหากและนบียะอฺกูบ” 25 นบียูสุฟให้พงศ์พันธุ์ของนบียะอฺกูบสาบานว่า “อัลลอฮฺจะทรงมาเยี่ยมเยียนพวกท่านแน่ๆ แล้วท่านทั้งหลายต้องนำกระดูกของเราไปจากที่นี่”4 26 นบียูสุฟตายเมื่ออายุได้ 110 ปี พวกเขาก็อาบยารักษาศพ แล้วบรรจุโลงไว้ในอียิปต์
1ปฐก.47:29-31
2แปลว่า ทุ่งหญ้าของอียิปต์
3กจ.7:16
4อพย.13:19; ยชว.24:32; ฮบ11:22
