นบียูสุฟฝันถึงความยิ่งใหญ่
1 นบียะอฺกูบมาอยู่ในดินแดนที่บิดาของท่านอาศัยนั้นคือ ดินแดนคานาอัน 2 ต่อไปนี้เป็นประวัติครอบครัวของนบียะอฺกูบ
เมื่อนบียูสุฟอายุ 17 ปี ไปเลี้ยงสัตว์อยู่กับพวกพี่ชาย ท่านเป็นเด็กหนุ่มอยู่กับบุตรของนางบิลฮาห์และนางศิลปาห์ภรรยาของบิดาของเขา นบียูสุฟเอาความผิดของพวกพี่ชายมาเล่าให้บิดาฟัง 3 ฝ่ายนบียะอฺกูบรักนบียูสุฟมากกว่าบุตรชายทั้งหมดของท่าน เพราะนบียูสุฟเกิดมาเมื่อท่านแก่แล้ว บิดาทำเสื้อคลุมยาว1มีแขนให้แก่นบียูสุฟ 4 เมื่อพวกพี่ชายเห็นว่าบิดารักนบียูสุฟมากกว่าพวกเขา จึงเกลียดนบียูสุฟและพูดดีกับท่านไม่ได้
5 คราวหนึ่งนบียูสุฟฝัน แล้วเล่าให้พวกพี่ชายฟัง พวกพี่ชายยิ่งเกลียดนบียูสุฟมากขึ้น 6 นบียูสุฟเล่าว่า “ฟังความฝันซึ่งฉันฝันซิ 7 พวกเรากำลังมัดฟ่อนข้าวอยู่ในนา ทันใดนั้น ฟ่อนข้าวของฉันตั้งขึ้นตรง แต่ฟ่อนข้าวของพวกพี่ๆ มาแวดล้อมโน้มลงคำนับฟ่อนข้าวของฉัน” 8 พวกพี่ชายจึงถามนบียูสุฟว่า “เจ้าจะปกครองเราจริงๆ หรือ? เจ้าจะครอบครองเราแน่ๆ หรือ?” พวกพี่ชายก็ยิ่งชังนบียูสุฟมากขึ้นอีกเพราะความฝัน และเพราะคำพูดของท่าน 9 ต่อมานบียูสุฟก็ฝันอีก จึงเล่าให้พวกพี่ชายฟังว่า “นี่แน่ะ ฉันฝันอีกครั้งหนึ่ง เห็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดาวสิบเอ็ดดวงกำลังโน้มลงคำนับฉัน” 10 เมื่อเล่าให้บิดาและพวกพี่ชายกับน้องฟัง บิดาก็เตือนนบียูสุฟว่า “ความฝันนี้ที่เจ้าฝันหมายความว่าอะไร พ่อกับแม่และพี่น้องของเจ้าจะมาโน้มตัวลงถึงดินคำนับเจ้าหรือ?” 11 พวกพี่ชายอิจฉานบียูสุฟ2 บิดาก็เก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ
พวกพี่ขายนบียูสุฟ
12 ฝ่ายพวกพี่ชายพากันไปเลี้ยงแพะแกะของบิดาที่เชเคม 13 นบียะอฺกูบจึงพูดกับนบียูสุฟว่า “พวกพี่ชายของเจ้าเลี้ยงแพะแกะอยู่ที่เชเคมไม่ใช่หรือ? มา พ่อจะใช้เจ้าไปหาพวกเขา” นบียูสุฟตอบว่า “ลูกพร้อมแล้ว” 14 บิดาจึงสั่งท่านว่า “ไปดูพวกพี่ชายของเจ้าและฝูงสัตว์ซิว่าสบายดีหรือไม่ แล้วกลับมาบอกพ่อ” บิดาของท่านใช้ท่านไปจากหุบเขาเฮโบรน ท่านก็มายังเชเคม 15 ชายคนหนึ่งพบนบียูสุฟเดินไปในทุ่ง จึงถามว่า “เจ้าหาอะไร?” 16 นบียูสุฟตอบว่า “ฉันกำลังหาพวกพี่ชายของฉัน ขอบอกฉันทีว่า พวกเขาเลี้ยงสัตว์อยู่ที่ไหน?” 17 คนนั้นตอบว่า “พวกเขาไปแล้ว เพราะฉันได้ยินพวกเขาพูดกันว่า ‘ให้เราไปเมืองโดธานกันเถอะ’ ” นบียูสุฟตามพวกพี่ชายไปและพบพวกเขาที่เมืองโดธาน 18 เมื่อพวกพี่ชายเห็นนบียูสุฟแต่ไกลขณะยังมาไม่ถึง พวกเขาก็พากันคิดปองร้ายจะฆ่าเสีย 19 พวกเขาพูดกันว่า “ดูนี่ เจ้าช่างฝันกำลังมาแล้ว 20 มาเถอะ ให้พวกเราฆ่ามันเสีย แล้วทิ้งลงบ่อสักบ่อหนึ่ง และพวกเราจะบอกว่าสัตว์ร้ายกัดกินมันเสียแล้ว เราจะดูว่าความฝันเหล่านั้นจะเป็นจริงได้อย่างไร” 21 ฝ่ายรูเบนพอได้ยินดังนั้น ก็อยากช่วยนบียูสุฟให้พ้นมือพวกพี่ชาย จึงพูดว่า “เราอย่าฆ่าน้องเลย” 22 รูเบนบอกพวกเขาว่า “อย่าทำให้โลหิตไหล จงทิ้งน้องลงบ่อนี้ในถิ่นทุรกันดาร อย่าแตะต้องน้องเลย” ทั้งนี้เพื่อจะช่วยน้องให้พ้นมือพวกเขา แล้วจะได้ส่งกลับไปยังบิดา 23 เมื่อนบียูสุฟมาถึงพวกพี่ชาย พวกเขาก็จับนบียูสุฟถอดเสื้อออกเสีย คือเสื้อยาวมีแขนที่สวมอยู่ 24 แล้วเอานบียูสุฟไปทิ้งลงในบ่อ แต่บ่อนั้นไม่มีน้ำ
25 ขณะที่พวกเขานั่งเพื่อจะรับประทานอาหาร พวกเขาเงยหน้าขึ้น เห็นคาราวานพวกคนของนบีอิสมาอีลมาจากกิเลอาด มีฝูงอูฐบรรทุกเครื่องเทศ พิมเสนและเปลือกไม้ชะมดเดินทางไปยังอียิปต์ 26 ยูดาห์จึงพูดกับพวกพี่น้องว่า “หากเราฆ่าน้องและซ่อนโลหิตไว้จะมีประโยชน์อะไรเล่า? 27 มา ให้เราขายน้องแก่พวกคนของนบีอิสมาอีลโดยไม่แตะต้องเขา เพราะเขาก็เป็นน้องและเป็นเลือดเนื้อของเราเหมือนกัน” พี่น้องทั้งปวงก็ฟังเขา 28 ขณะนั้นพวกพ่อค้าชาวมีเดียนกำลังผ่านมา พวกเขาก็ฉุดนบียูสุฟขึ้นจากบ่อ ขายนบียูสุฟให้แก่พวกคนของนบีอิสมาอีล3เป็นเงินยี่สิบแผ่น พวกคนของนบีอิสมาอีลก็พานบียูสุฟไปยังอียิปต์4
29 เมื่อรูเบนกลับมาถึงบ่อนั้นก็เห็นว่านบียูสุฟไม่ได้อยู่ในบ่อ จึงฉีกเสื้อผ้า 30 แล้วกลับไปหาพวกน้องบอกว่า “เด็กนั้นหายไปเสียแล้ว แล้วฉันจะไปที่ไหนเล่า?” 31 พวกเขาก็เอาเสื้อคลุมของนบียูสุฟมา และฆ่าลูกแพะผู้ตัวหนึ่ง จุ่มเสื้อคลุมของนบียูสุฟลงในเลือด 32 แล้วก็ส่งเสื้อคลุมนั้นไปยังบิดา บอกว่า “พวกเราพบเสื้อคลุมตัวนี้ ขอพ่อตรวจดูว่า ใช่เสื้อลูกของพ่อหรือไม่?” 33 บิดาจำได้ แล้วกล่าวว่า “นี่เป็นเสื้อคลุมของลูกเรา สัตว์ร้ายกัดกินเขาเสียแล้ว ยูสุฟลูกเราถูกฉีกเป็นชิ้นๆ แน่ๆ” 34 นบียะอฺกูบก็ฉีกเสื้อผ้า เอาผ้ากระสอบคาดเอว คร่ำครวญถึงบุตรหลายวัน 35 บุตรชายหญิงทั้งหมดก็พากันมาปลอบโยนบิดา แต่ท่านไม่ยอมรับการปลอบโยน กล่าวว่า “อย่าเลย เราจะไปยังแดนคนตาย ไปหาลูกเราพร้อมการคร่ำครวญ” บิดาของท่านก็ร้องไห้คิดถึงท่านดังนี้ 36 ในระหว่างนั้นคนมีเดียนก็ขายนบียูสุฟในอียิปต์ไว้กับโปทิฟาร์ ขุนนางผู้หนึ่งของฟิรอาวน์ซึ่งเป็นผู้บัญชาการทหารรักษาพระองค์
1ฉบับกรีก เสื้อคลุมที่มีการประดับต่าง ๆ
2กจ.7:9
3วนฉ.8:22-28
4กจ.7:9
